AΠΟΡΙΑ

Αν τα λόγια μας χαθούν μια μέρα σαν κοχύλια σε απέραντο βυθό. Αν οι πράξεις μας ξεχαστούν σαν να μην έγιναν ποτέ. Τότε γιατί να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε; Γιατί να συνεχίσουμε να αιμοραγούμε;

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Μερικές φορές η διαδικασία της εξομολόγησης είναι απαραίτητη, έστω και αν αυτή γίνεται έμμεσα, και όχι άμεσα, μέσα από τις γραμμές μιας ιστοσελίδας.

Πριν μία εβδομάδα, λοιπόν και ενώ χάζευα μια βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου είδα τυχαία ένα βιβλίο που με είχε σημαδέψει, τον κόσμο της Σοφίας. Ήταν το πρώτο μου εξωσχολικό βιβλίο. Η εικόνα του εξωφύλλου του ήταν σαν ανάμνηση καλοκαιριών χαμένης αθωότητας. Συνειρμικά ήρθαν εικόνες ανθισμένων κήπων και των πρώτων προσπαθειών για έκφραση στο χαρτί.

Μετά από λίγες μέρες έψαξα και το βρήκα στη βιβλιοθήκη μου. Ήταν σκονισμένο με ταλαιπωρημένο εξώφυλλο. Διάβασα την πρώτη του σελίδα. Όλα έμοιαζαν με κείνη την πρώτη φορά, τότε που είχα όνειρα, για τη λογοτεχνία, για την ποίηση. Διότι, όπως ήξερα βαθιά μέσα μου τότε και όπως διαπίστωσα και στην πράξη στη συνέχεια, η τέχνη του λόγου δεν σπουδάζετε σε καμία αίθουσα, η μαγεία των ποιημάτων δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε έναν μαυροπίνακα. Αυτός είναι και ο λόγος που τα όνειρά μου δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ. Όσο τουλάχιστον μπορώ και ονειρεύομαι, όσο τουλάχιστον μπορώ και γράφω την έμπνευση μου στο χαρτί.

Είχα ξεχάσει πως με καθημερινά αντικείμενα μπορείς να πραγματοποιήσεις ταξίδια στο χρόνο. Είχα ξεχάσει πως με καθημερινά αντικείμενα αναβιώνεις αξίες ζωής.

ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Τραγωδία είναι η ζωή μέσα σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η άγνοια. Είμαστε φτιαγμένοι να μη μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Οι αισθήσεις μας απλώς μας παραπλανούν, δίδοντας μας μια ψεύτικη τετραδιάστατη εικόνα της επταδιάστατης πραγματικότητας.
Τραγωδία είναι που ζούμε ανάμεσα σε σκιές ονείρων. Σε σκιές ιδανικών και συναισθημάτων που απλώς επιβάλλονται ως αληθινά.
Τραγωδία είναι ο λαβωμένος έρωτας στη σκιά της ομορφιάς, η χαμένη αγάπη στους λαβυρίνθους του κάθε εγώ,το κάθε ψεύτικο σ'αγαπώ, που δεν μπαίνει στην αιώνια πλάνη μας.
Τραγωδία είναι οτι η φυλακή τελειώνει στο σκότος και όχι στο φως της γνώσης.
Δεν είμαστε φταγμένοι για αυτό.
Τραγωδία γιατί οι άλλοι ξέρουν και εμείς όχι.
Τραγωδία.

ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ο έρωτας το αρχιπέλαγος
κι η πρώρα των αφρών του,
και οι γλάροι των ονείρων του.
Στο πιο ψηλό κατάρτι του
ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι.

Ο έρωτας
το τραγούδι του
κι' οι ορίζοντες του ταξιδιού του,
κι η ηχώ της νοσταλγίας του.
Στον πιο βρεμένο βράχο της
η αρραβωνιαστικιά προσμένει ένα καράβι.

Ο έρωτας
το καράβι του
κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του,
κι' ο φλόκος της ελπίδας του.
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του
ένα νησί λικνίζει τον ερχομό.

Οδυσσέας Ελύτης