Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Η αναζήτηση

Σήμερα είπα να πάω μια μικρή εκδρομή. Άφησα το μακρινό μου άστρο, την μοναδική μου αλήθεια, και κατηφόρισα προς τους ορυζώνες. Εκεί είδα έναν παλιόφιλο που έψαχνε μια χαμένη ελπίδα. Τον βοήθησα. Μετά από πολύ ψάξιμο του είπα:"Οι λέξεις μας κάποτε θα χαθούν, σαν ζωγραφιές στην άμμο. Πως μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα όνειρά μας θα κρατήσουν πιο πολύ;" Τότε εκείνος απάντησε:"Τα όνειρα δεν μπορούν να σβήσουν ποτέ. Τα άστρα κάθε βράδυ μας το δείχνουν και ο άνεμος μας το ψιθυρίζει."

5 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

ισως να μην σβηνουν ποτε..
Μα δεν ειναι και δικα μας τις πιο πολλες φορες..δυστυχως

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τα ονειρα θα υπαρχουν παντα οσο συνεχιζουμε εμεις να τα κραταμε ζωντανα...

οταν τα αφηνουμε τοτε κι εκεινα σβηνουν σιγα σιγα...δεν εχουν τροφη για να ζησουν πια

νεραιδενια φιλια!

Mikros Boudas είπε...

Μερικές φορές το ψέμα τους γίνεται δική μας αλήθεια......

aitherovamwn είπε...

με την εκπλήρωση και λόγω της αχάριστης ανθρώπινής μας φύσης - κι ίσως αφού νοιώσουμε ευγνώμονες για την πραγμάτωσή τους- ίσως τ αφήσουμε πίσω, θυσία στο βωμό άλλων ζωηρότερων ονείρων και πάλι απ την αρχή...
Ο πιό μεγάλος φόβος είναι ίσως η μη ύπαρξη ονείρων, αν και θεωρώ ότι τετοιος φόβος δεν υπάρχει... Εγώ φοβάμαι μη "γεράσουν" τα όνειρά μου, μη γίνουν φτηνά...
An.

Mikros Boudas είπε...

Είναι ωραίο να έχεις όνειρα και ας μη βγούν ποτέ αληθινά......και να είσαι βέβαιη ότι τα όνειρα δεν γερνούν ποτέ....οι ανθρώπινες ψυχές είναι εκείνες που τα κάνουν φτηνά.......