Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Πάει Καιρός.....

Πάει καιρός...αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπω, ποτέ δεν σταματώ...πάντα θα είμαι κάπου εδώ τριγύρω....σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι της πόλης με σόλες φορτωμένες χιλιόμετρα, με σκέψεις φορτωμένες αλήθεια....Έπαψα πια να κρίνω φωναχτά, για αυτό κρύφτηκα, φοβούμενος το λάθος. Η νύχτα με αγκάλιασε με στοργή...δεν ήξερα ότι υπάρχει τόσο ηρεμία πια στον κόσμο...το χώμα είναι υγρό...ανοιξιάτικη βροχή...Προσπαθώ να σκεφτώ τι θα μου λείψει πιο πολύ από την ημέρα...το φως του ήλιου; Μάλλον όχι...Πάντα μου έκαιγε βαθιά τα μάτια με τρόπο απόκοσμο...Το πλήθος να τρέχει στους δρόμους; Η ζέστη; Τίποτα από αυτά...μόνο κάποιες εικόνες ίσως....Όπως το χαμόγελό της σε εκείνη την παραλία, εικόνα γεμάτη φως, φως και κάτι ακόμη...ανεξήγητο. Σταματώ και αφουγκράζομαι...νυχτοπούλια....Οι πράξεις μας μετράνε πιο πολύ από τα λόγια μας...και ναι έκανα λάθη, ίσως πρόδωσα χωρίς να το καταλάβω....δεν θέλω μόνο να παίρνω αλλά και να δίνω....αλλά ίσως δεν έμαθα να το κάνω σωστά...Ένας καθρέφτης στη μέση του δρόμου..παρατημένος...καθρεπτίζει το λευκό μου πρόσωπο και τα μαύρα μου μαλλιά...αλλάζω δρόμο....Πότε έπαψα να σκέφτομαι διαφορετικά; Δεν θυμάμαι...Δεν θυμάμαι πλέον πολλά...ίσως να φταίει το ότι δεν συναντηθήκαμε ποτέ....Αρχίζω και νυστάζω...χαράζει....ήρθε η ώρα της ανάπαυσης...

Δεν υπάρχουν σχόλια: