Λόγια με δύναμη

Θα ήθελα μια μέρα τα λόγια, που εκπορεύονται άλλα από το μυαλό και άλλα απο τη ψυχή μου, να αποκτήσουν δύναμη. Τη δύναμη, να προκαλούν άλλα μυαλά και άλλες ψυχές, να δημιουργούν μια δικιά τους ξεχωριστή έκφραση. Κατόρθωμα που λίγοι το έχουν κατορθώσει. Κατόρθωμα που σε φέρνει ενα σκαλοπάτι πριν τη θέωση. Γιατί είναι θεϊκό τα λόγια σου να προκαλούν έμπνευση.
Παρακάτω παραθέτω ένα ποίημα του Ρίτσου που αποτελεί τρανό παράδειγμα της παραπάνω θέσης μου, για το πως κάποια λόγια προκαλούν έμπνευση.

Γιάννης Ρίτσος - Ὧρες βροχῆς

Καρλόβασι, 28/7/87

Ἤρθαν οἱ πρῶτες βροχές. Ἄλογα μουσκεμένα
Στέκονται κάτω ἀπ’τὰ δέντρα μὲ μισόκλειστα μάτια
Κάνοντας πὼς μασᾶνε λίγο ξερὸ χορτάρι
Μέσα στὴ φθινοπωρινή τους ἄνοια. Ἡ Μαρία
Θά ῾θελε νὰ χτενίσει μὲ τὴ χτένα της τὴ βρεγμένη τους χαίτη. Ἀλλὰ
Οἱ τελευταῖοι παραθεριστὲς ἔφευγαν κιόλας. Μιὰ κότα
Λίγο πιὸ κεῖ κακάριζε ἀνάρμοστα. Κι ἦταν μιὰ λύπη
Νὰ βλέπεις πλῆθος τὰ σπουργίτια πεινασμένα νὰ χαμοπετᾶνε
Στὰ τρυγημένα ἀμπέλια, νὰ βλέπεις καὶ τὰ σύννεφα
Ν’ ἀλλάζουν, νὰ σκίζονται, νὰ τρέχουν παρ’ ὅτι
Καρφωμένα ἐδῶ κι ἐκεῖ μὲ μαῦρες πρόκες ἀπὸ κοράκια.
Ἔτσι, μέσα σὲ λίγες ὧρες, γέρασε ἡ Μαρία.